ΙΩΑΝΝΗΣ Γ. ΤΣΑΤΣΑΡΗΣ :

Το ερώτημα εδώ είναι περί οργανογράμμωσης, έως ότου φθάσουμε στο κίνητρο εκείνο που διαμορφώνει την παραγωγική εκκίνηση στον οργανισμό.

Πρώτα απ’ όλα θα πρέπει να εισέλθουμε στον κανόνα της σωματικής οργανογραμμικής τοποθέτησης, που συνενώνεται και συνγονείται με την ψυχική ατομικότητα της πανσυμπαντικής διακινήσεως. Όταν μία Ψυχή εισέρχεται, βάσει Νόμου της πανσυμπαντικής Δημιουργίας, στον τοπογονικό χώρο του κάθε συμπαντικού Κανόνα, περνά από ένα επίπεδο – στρώμα θα μπορούσαμε να το διευκρινίσουμε – από όπου ανθρακοποιείται η Ψυχή, για να είναι αποδεκτή από τον πλανήτη στον οποίο κατατάχθηκε να βρεθεί. Και, αφού ανθρακοποιείται, εισέρχεται στον κανόνα της γονιμοποιημένης της θέσεως μέσα στην υλική διάσταση και υπόσταση του πλανητικού συστήματος, που την αποκαλούμε φυσιολογία του πλανήτη. Αυτή η διαδρομική της κατάσταση την φέρνει ως ουσιοποιημένο πια γεννογόνημα του πλανήτη. Η συνένωση αυτή δεν είναι άλλο από την επιφόρτηση με μαγνητικά πεδία από τον κανόνα του πλανήτη, τα οποία διαμορφώνουν την διακινητική τους εκπομπή μέσα από τα μεταλλικά στοιχεία του πλανήτη Γη. Όταν όλα αυτά τα στοιχεία και υποστοιχεία συνενωθούν, βάσει κανόνος και μαγνητικών διακινήσεων, οργανοπληρούται το άτομο. Και τότε εισέρχεται διαδρομικά, μέσω του ατόμου που λέγεται γυναίκα, στην ολοκληρωμένη ατομικότητα του υλικού και πλανητικού συστήματος, που διαμορφώνει την διαπορευτική του κατάσταση μέσα στον κανόνα της Γης.

Η ανθρακοποίηση που αναφέρω γίνεται μόνο εδώ. Αυτού του τύπου η ανθρακοποίηση επενεργείται μόνο στα ενδιάμεσα σύμπαντα. Στο κάθε πλανητικό σύστημα που θα εισέλθει το άτομο (για να γονογεννηθεί) παίρνει και την ανάλογη ποιότητα βιοσυνθετικής ενώσεως με τροφοδοσιακή και ενωτική κατάσταση μαγνητικού πεδίου του ορισθέντος άνθρακα. Και όταν αναπτυχθεί η κατάσταση της σωματικής του διάστασης, αρχίζουν τα μεγάλα παιχνίδια της ζωής, που λέγονται επίκτητες ή φυσιολογικές καταστάσεις. Οι επίκτητες καταστάσεις προκύπτουν από τις νοοτροπίες που διατηρεί η μητέρα και ο πατέρας, όπως τους κατανομάζουμε στις γλώσσες της Γης. Έτσι το άτομο, βάσει αυτών των νοοτροπικών επίκτητων προσδόσεων μέσα του, παρουσιάζει μια ομοιότητα συμπεριφοράς και αντιδράσεως με εκείνα τα επίκτητα στοιχεία. Τα επίκτητα στοιχεία υπάρχουν ως αρχή της φυσιογενετικής ρύθμισης του πλανήτη Γη για την γονιμότητα της παραγωγής, που έρχεται να διαμορφώσει δραστικές αντιδράσεις και συγκρούσεις μέσα στην σωματική διακινητικότητα, από όπου διέρχεται και η φυσιογονία του σώματος. Αυτή δεν είναι άλλο από μια κατάσταση παραγωγής ενός ειδικού στοιχείου γλουταμινικής και εξειδικευμένης υγροστοιχειακής υδρογονικής κατάστασης, από την οποία παράγεται το γόνιμο στοιχείο που κατονομάζουμε ορμονικό.

Το ορμονικό διαμορφώνει την επιλογή της ιδιαιτερότητας της σπερματικής κατάστασης. Αυτή «εκπέμπεται» για να εισέλθει στο «αντίδοτό» της, την γυναικεία φύση. Μέσα σε αυτήν την μεγαλειώδη επεξεργασιακή και λειτουργική κατάσταση, γίνεται η γονιμοποίηση. Βάσει της γονιμοποίησης, επέρχεται και ο διακανονισμός της επίκτητης κατάστασης του πατέρα και της μάνας, ειδικά της μάνας, και αναμορφώνεται το νεογνό και ατομικοποιείται ως βιολογική τεχνογνωσιακή ενότητα, και ως μηχανιστική παραγωγή. Το άτομο-νεογνό τροφοδοτείται από αυτή την κατάσταση για να διατηρηθεί η ζωική του λειτουργία. Εκεί εμβαίνουν οι δύο σημαντικοί σε διεργασιακή λειτουργία αδένες. Ο δεύτερος στην σειρά αδένας είναι η υπόφυση και ο πρώτος η επίφυση. Η μεν επίφυση τροφοδοτεί το μηχανιστικό λειτούργημα που λέγεται άτομο, η δε υπόφυση αναλαμβάνει το μεγάλο της έργο που συνενώνει την υλική τροφοδοσιακή τάξη του οργανισμού (από την υπόφυση) με την αιθερική τροφοδοσία (από την επίφυση), που είναι και η ακεραιότητα μιας ατμοσφαιρικής λειτουργίας. Η συνένωση αυτή καταλήγει στην οργανικότητα του ατόμου. Και, βάσει του κανονισμού της χρονολογικής ανάπτυξης, η οργανικότητα αναπτύσσεται σε σταδιακά επίπεδα.

Όταν το άτομο εισέλθει και περάσει το δωδέκατο έτος της ηλικίας του περίπου, η συνεργασία μεταξύ επίφυσης και υπόφυσης διαμορφώνει ορμονική παραγωγή για την προσήβεια ηλικία. Συμβαίνει όμως στην εποχή μας κατά περίπτωση να διαμορφώνεται η ορμονική λειτουργία κατά την προσήβεια ηλικία από τα εννέα έτη.

Η  προσήβεια ηλικία είναι ένας καθορισμένος κανόνας, ώστε το άτομο, όσα είχε περάσει ως νεογνό βάσει της δέσμευσής του, σιγά-σιγά να τα αποσβαίνει και να μπαίνει σε μια αντίδραση, ως μια ακαθόριστη ενδόμυχη μνημειώδη κατάσταση, για όλες τις διαδικασίες που διήλθε έως ότου φθάσει σε αυτή την ηλικία. Και όταν το ασυνείδητο, ως ειδικός ενδόμυχος λειτουργός, προσδιορίζει με προγραμματισμό την αντίδραση και δράση, τότε γεννώνται και οι μεγάλες αντιδράσεις της προσήβειας ηλικίας. Με αποτέλεσμα να προχωρεί το άτομο βάσει της ορμονικής συμπλεγματικής (κατά κάποιον τρόπο) παραγωγής του -κάτι που είναι και ο ενεργειακός δραστικός κανόνας της αντίδρασης- έως ότου φθάνει στην εφηβεία. Τότε, βάσει του κεκανονισμένου χωροχρονικού κανόνα μέσα στην λειτουργική ατομική του θέση, βαίνει προς αναζήτηση, με μια ιδιομορφική ιδιαιτερότητα, προς ανεύρεση ενός άλλου ατόμου, που να είναι διαφοροποιημένο από εκείνο στην βιολογική του σύσταση (το άλλο φύλο). Και, όταν βρει αυτό το άτομο, τότε θέλει οπωσδήποτε να συνγονιστεί των ειδικών στοιχείων που παράγει η οργανικότητα ως ανταγωνιστικότητα. Από εκεί και πέρα το ορμονικό στοιχείο προχωρεί και παίρνει μια κεκαθορισμένη δραστικότητα. Σε αυτά συμβάλλουν η επίφυση, η υπόφυση και μετά αναλαμβάνει η παρεγκεφαλίδα με τα επινεφρίδια, για να ολοκληρώνουν εκείνο που λέγεται αναπαραγωγή του είδους.

Επομένως α. το ορμονικό στοιχείο, διακινούμενο από την υπόφυση, και β. το αιθερικό στοιχείο, εισερχόμενο στον οργανισμό από την επίφυση, επηρεάζουν το ανθρώπινο ον από την στιγμή που γεννάται. Που σημαίνει πιο απλά ότι οι ατμοσφαιρικές συνθήκες του πλανήτη, τα βιολογικά δεδομένα, οι γονείς, η παράδοση, όλα αυτά αποτελούν τεράστιες επιρροές στην πορεία του ατόμου. Μήπως αυτές οι επιρροές είναι τελικά λίγο «καταδικαστικές» για την εξέλιξή του;

Στην αρχή, το ορμονικό και το αιθερικό υπάρχουν ως ιχνοστοιχεία και μετά γίνονται στοιχεία.
Αλλά δεν θα μπορούσα να τα αποκαλέσω καταδικαστικά, διότι αυτή είναι η φυσιολογία του πλανητικού συστήματος. Όλα αυτά ανήκουν στον κανόνα της εδώ Φύσης.

Μπορεί το άτομο να ξεφύγει από τις επιρροές που τελικώς κουβαλά μέσα στον ίδιο του τον οργανισμό και να αναπτύξει κάποτε τον εαυτό του με τον δικό του τρόπο;

Ναι, όταν υπάρξει στην ζωή του κάποιος πραγματικός Γνώστης της φυσιογένεσης, των βιολογικών συστημάτων της Φύσης και του οργανισμού (ο οποίος αναδιαμορφώνεται μέσα στους Κανόνες της φυσιογενετικής του πλανήτη), τότε Εκείνος μπορεί οπωσδήποτε να κάνει το άτομο σοφότατο για την Δημιουργία, σε σημείο που να μπορέσει κάποτε ακόμη και να εισέλθει στα επίπεδα των Ουράνειων Τάξεων, που λέγονται Θεοί, Υπέρθεοι και οτιδήποτε άλλο…

Πως το ορμονικό διαμορφώνει την επιρροή του μέσα στην μηχανιστική του οργανισμού και ο άνθρωπος αισθάνεται ότι είναι το φυσιολογικό γεγονός της παρορμητικής του εκκίνησης για την δράση του;

Το βιολογικό σύστημα της Γης, η φυσική βιολογία, αποτελείται από όλα τα στοιχεία, με πρώτο το υδρογόνο και δεύτερο το οξυγόνο. Αλλά ο κανόνας του πλανήτη Γη είναι ο άνθρακας. Ο άνθρακας ετούτης εδώ της ποιότητας. Διότι ο άνθρακας υπάρχει σε πάρα πολλές ποιότητες στα πλανητικά συστήματα του σύμπαντος. Αυτή η ποιότητα άνθρακα λειτουργεί ως μια επιρροή πάνω στα άλλα στοιχεία. Εισέρχεται ως πρωταγωνιστική τάξη, για να διαμορφώσει και το υδρογόνο, και το οξυγόνο, και το όζον, που είναι στοιχείο που προστατεύει την γήινη σφαίρα. Έτσι, τα στοιχεία αυτά έχουν μια προσαρμογή και αποδεκτικότητα εδώ, ως φυσιολογικός κανόνας της οργανικής λειτουργίας. Ο άνθρακας είναι εκείνος που δίνει και την εκκίνηση της παραγωγής ορμονικού συστήματος. Διότι ο άνθρακας είναι η δύναμη που επηρεάζει τα πάντα στην Γη και σε οποιοδήποτε άλλο ενδιάμεσο πλανητικό σύστημα. Και διαμορφώνει μια αναγκαία εσωτερική αόρατη ενδόμυχη κατάσταση, που διακινεί την οργανική νευρική τετελεσμένη λειτουργία. Με αυτήν ο οργανισμός τροφοδοτεί όλο το σώμα, ως επικοινωνιακός παράγοντας.

Βάσει όλων αυτών, τα ψυχολογικά φαινόμενα είναι αποτέλεσμα και επιτέλεσμα των ορμονικών-ανθρακικών διεργασιών; Ή εδώ υπεισέρχεται και το ασυνείδητο; Πως συνδέεται το ασυνείδητο με το ορμονικό;

Το ασυνείδητο είναι μια παραγωγική αναγκαία κατάσταση που την προσδιορίζει το πλανητικό μας σύστημα στην φυσιολογία του. Ακόμη και το ασυνείδητο προκύπτει μέσα από τον άνθρακα. Ο άνθρακας είναι ένα κύριο στοιχείο για την διαμόρφωση της ζωής εδώ και παράγει το προϊόν που λέγεται ασυνείδητο, για να είναι αντίσταση του οξυγόνου που φέρει το ήλιον ως μια κατάσταση δραστική και ομοιογενής. Το ανθρακοειδές στοιχείο έρχεται να το διασπάσει αυτό.

Βάσει όλων των δεσμεύσεών του μέσα σε αυτή την σφαιρική ανθρακική κατάσταση, διαμορφώνεται η αντινομική τάξη του ατόμου και τίθεται σε ισχύ. Η αντινομική τάξη είναι εκείνη που κοινώς αποκαλεί ο κόσμος «διαβολική λειτουργία». Όλα αυτά τα παράγει το ανθρακοειδές στοιχείο μέσα στον οργανισμό και ο οργανισμός διέπεται από ελκομαγνητικές καταστάσεις. Ένα από τα σπουδαιότερα είναι η παραγωγή του ορμονικού, για την αποκατάσταση της ευχαρίστησης του ατόμου. Μέσω αυτών παράγεται η γονογέννηση.

Παρουσιάζετε το ασυνείδητο ως γόνημα των οργανικών-στοιχείων και λειτουργιών. Υπήρχε πάντοτε παγκοσμίως μια αμφισβήτηση για το τι είναι ασυνείδητο και αν πραγματικά υπάρχει ή είναι τελικά μια έμπνευση κάποιων ψυχαναλυτών. Πολλοί θα πουν ότι το ασυνείδητο δεν αποδεικνύεται ως υπαρκτό.

Μα ο άνθρωπος εδώ δεν έχει ουσιαστική ορατότητα, αλλά αντανακλαστική. Η αντανακλαστική ορατότητα εδώ στην Γη προσδιορίζεται βάσει του «συμπυκνωμένου αντικειμένου». Η οπτικότητα του ανθρώπου βλέπει μόνο το συμπυκνωμένο αντικείμενο. Όχι την ουσιαστική κατάσταση του ατόμου. Διότι η ουσιαστική κατάσταση μέσα στον άνθρωπο είναι το αιθερικό λειτούργημακαι όχι το συμπυκνωμένο, που ο άνθρωπος το αξιολογεί ως το βασικό και υπέρτατο σημείο ενός οργανισμού.

Με αυτά τα ολίγα προσπάθησα να παρουσιάσω το άτομο στην οργανικότητά του.