Βραδυνή

21.04.2008

Ελπίδα και αναμονή

Υπάρχουν δύο έννοιες που τις συναντούμε διαρκώς στην τρέχουσα ζωή μας και που γεννώνται απευθείας μέσα στο σπλαχνικό μας χώρο, εξαιτίας της ημιτέλειας που μας διακατέχει. Είναι η ελπίδα και η αναμονή. Οι άνθρωποι δεν έχουν ασχοληθεί με τη βαθύτερη σημασία των δύο αυτών εννοιών. Απλώς τις μεταχειρίζονται σαν ένα πρόχειρο «περίγραμμα» του χεριού τους. Αυτές, όμως, μπορούν να μας οδηγήσουν στην ανακάλυψη του νοήματος που έχει το πέρασμά μας από τη Γη…

Η Γη βρίσκεται στο Ενδιάμεσο Σύμπαν – το έχω ξαναγράψει στα βιβλία μου. Το Ενδιάμεσο Σύμπαν δεν είναι σύμπαν παραδείσων και ευτυχίας, όπως πολλοί αναφέρουν, και κάποιοι, μάλιστα, έχουν δεθεί «ειδωλολατρικά» σε αυτό.

Το Ενδιάμεσο Σύμπαν έχει ως αποστολή του να λειτουργεί κάτω από νομικές διατάξεις, οι οποίες υπάγονται στους δύο πόλους, του θετικού και του αρνητικού, τη Νομία και την Αντινομία. Στο Ενδιάμεσο Σύμπαν υπερτερεί ο αρνητικός πόλος. Έτσι, κάθε άτομο που θα περάσει από εδώ θα πρέπει οπωσδήποτε να εργαστεί με ειδική προσπάθεια για να κερδίσει αυτή τη διαδρομή αποκτώντας γνώση, που θα τον οδηγήσει κάποτε στα Άνω Σύμπαντα, που είναι τελείως διαφορετικά. Εκεί, πράγματι, υπάρχουν οι «κήποι της Εδέμ»…

Κάθε άνθρωπος που θέλει να έχει αναμονή στο σήμερα και ελπίδα για το αύριο θα πρέπει οπωσδήποτε να φροντίσει να γνωρίσει το λειτουργικό του πλανητικού συστήματος στο οποίο βρίσκεται, ώστε να πορεύεται με επιθυμία, θάρρος και δύναμη και να μάθει να χειρίζεται ορθά τη γνώση που αποκτά. Διότι έχουν διατυπωθεί, κατά καιρούς, διάφορες αλήθειες από κάποιους, αλλά τελικά αυτές φθάνουν να γίνονται συμπτώματα της στιγμής. Επειδή ο άνθρωπος δεν μπόρεσε να τις ηχογραφήσει μέσα του με τρόπο που να καταφέρει να τις κειμενοποιήσει ως νόημα της ζωής, που να του χρησιμεύει ως οδηγός του σε αυτόν τον πλανήτη όπου βρίσκεται.

Ετούτες τις ημέρες θα ξανακούσουμε το μήνυμα που μας άφησε εκείνη η Φωνή, η Φωνή Εκείνου, του Ιησού, που κάποτε πέρασε και άφησε την ηχοσύνθεση του Λόγου Του διάχυτη μέσα στην ατμόσφαιρα. Και που, σήμερα, όσοι άνθρωποι τη γνωρίζουν, όταν βρίσκονται σε δύσκολή στιγμή, καταφεύγουν για να ζητήσουν βοήθεια. Όμως, τη βοήθεια τη ζητούν για εκείνη μόνο τη στιγμή. Και μόλις ξεπεραστεί η δυσκολία, τότε καταφεύγουν ξανά στην προηγούμενη λειτουργική θεσμοθέτηση που είχαν μέσα τους. Αυτή τη διαμορφώνει η εγγενής ελλειμματικότητα του ανθρώπου στη Γη. Και είναι ακριβώς αυτή η ελλειμματικότητα που τον οδηγεί στη φασματική ειδωλολατρία, δηλαδή στη λαιμαργική επιθυμία για υλικά αποκτήματα και στη δημιουργία φασματικών ειδώλων. Όμως, η Νομική διάταξη της Δημιουργίας μάς έχει δώσει τα δείγματα ότι η παρουσία μας εδώ στη Γη δεν είναι μόνιμη…

Πολλά βιβλία έχουν γραφτεί, πολλοί έχουν αναφερθεί ως λόγιοι και ως εκ της Δημιουργίας εσταλμένοι, όπως λένε κοινώς «εκ του Θεού», και οι άλλοι λένε για αυτούς «είναι φωτισμένος, είναι σοφός, είναι θεραπευτής». Όμως, παρ’ όλους τους τίτλους που τους δίνουν οι άνθρωποι, εγώ που έχω γυρίσει όλο τον κόσμο δεν έχω δει θετικά αποτελέσματα!

Έτσι, όλες αυτές οι φασματολατρείες επηρεάζουν σπλαχνικά τον άνθρωπο και θεσμοθετούν μέσα του τη δευσμευτικότητα. Και καθώς εκείνος πορεύεται πιστεύοντας σε αυτά, ξαφνικά σε κάποιο χρόνο η φύση του πλανήτη τού λέει «δεν χρειάζεσαι άλλο εδώ, φύγε, και ό,τι σου έδωσα, σου το παίρνω πίσω με τόκους»! Και αν ο άνθρωπος έως εκείνη τη στιγμή δεν έχει καταφέρει να αντιληφθεί το νόημα της εδώ ζωής, τότε το άγνωστο που τον περιμένει γίνεται το αλίμονό του, διότι τον γεμίζει με φόβο. Και συνεχίζει τη διαδρομή του μέσα στην αβεβαιότητα, την αγωνία και υποκείμενος στην εισβολή διαφόρων ασθενειών…

Από ό,τι έχουν δείξει τα πράγματα, κανένας δεν έχει καταφέρει να απαλλάξει τον άνθρωπο από το φόβο. Άλλωστε, οι άνθρωποι, όλα όσα κατακτούν, όσα δεσμεύουν και όσα αφανίζουν, όλα τα κάνουν από φόβο. Όταν για παράδειγμα, γίνεται ένας πόλεμος, ο επιτιθέμενος στοχεύει να κερδίσει κάποια φασματικά στοιχεία της φύσης, που λέγονται «υλικά αγαθά». Αυτά, όμως, δεν του εξασφαλίζουν μέσα του κάτι το ήρεμο. Του εξασφαλίζουν την ανησυχία, την αγωνία. Διότι, ακόμη και όταν καταφέρει να κατακτήσει κάποιο χώρο, όσοι επιζήσουν εκεί θα προσβλέπουν στη συνέχεια στον αφανισμό του. Παρατηρούμε ότι η αρνητική θεσμοθέτηση, ως Νομική διάταξη της Φύσης του πλανήτη, εργάζεται πολύ έξυπνα και δεσμεύει τον άνθρωπο στην αβεβαιότητα και στη δυστυχία.

Εδώ, καλόν θα είναι να σκεφτούμε ότι οι ημέρες που τις ονομάζουμε «Ανάσταση», «Πάσχα» και οτιδήποτε άλλο είναι χρόνοι που αφορούν κυρίως τα υλικά στοιχεία, το γλέντι και το φαγοπότι. Όμως, οι ημέρες αυτές φέρουν ένα μήνυμα εσωτερικό για τον άνθρωπο, που του λέει «πρόσεξε, γιατί δεν πρόκειται να μείνεις για πάντα εδώ. Και, αν δεν λειτουργήσεις σωστά, δεν θα αναστηθείς, παρά θα ενταφιαστείς σε χώρους χειρότερους από τη Γη…».

Εάν ο άνθρωπος προσέξει και αντιληφθεί το νόημα της ζωής εδώ, οπωσδήποτε η συμπεριφορά του, οι σχέσεις του, η κοινωνικότητά του και τα εργασιακά του αποτελέσματα θα είναι τελείως διαφορετικά. Αυτά θα τον οδηγήσουν στην Ανάσταση και όχι τα φασματικά στοιχεία της Γης. Και να ξέρετε, ό,τι αρπάξει η Αντινομία της Γης, το δεσμεύει σε πορείες κατώτερες από το καταστατικό λειτούργημα της φύσης του πλανήτη αυτού…

Εκείνο που εύχομαι με ολοκληρωμένη την ειλικρινή μου κατάσταση και μέσα από την ανθρωπιστική μου επιθυμία είναι να εύρετε το νόημα των ημερών και να ακολουθήσετε την πορεία εκείνη που θα σας οδηγήσει στην ουσιαστική ΑΝΑΣΤΑΣΗ.