Το πεπρωμένο του ασυνειδήτου

Η πορεία μου δεν έγινε μόνο σε διάφορες πόλεις στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό. Ιαπωνία, Πολυνησία, Εθνικιστική Κίνα, Χονγκ Κόνγκ, Μέση Ανατολή, Ευρώπη, Αμερική, Αυστραλία και πολλά άλλα είναι τα μέρη που πήγα. Διαμορφώθηκαν έτσι οι καταστάσεις ώστε να περάσω από αυτές τις χώρες, όχι ως ναυτικός, ούτε ως επιχειρηματίας. Θα το πω ξεκάθαρα: ακούστηκε το όνομά μου, ότι γνωρίζω πολλά πράγματα για την ανθρώπινη θέση στη Γη και μετά από μερικές επισκέψεις ανθρώπων σε μένα που ήταν κάμποσες χιλιάδες τους συνέστησα τι να κάνουν, βρήκαν μια απήχηση σε αυτά που τους έλεγα και έτσι έγινα γνωστός σε πάρα πολλά μέρη της Γης.

Έτσι επακολούθησαν τα ταξίδια. Αλλά τα ταξίδια για μένα ήταν μια κατάσταση που την ένιωθα μέσα μου σαν ευχάριστη, όπου η περιέργειά μου με οδηγούσε να παρακολουθώ τη συμπεριφορά των ανθρώπων.

Και αυτό που παρατηρούσα ως ειδική παρόρμησή τους ήταν ότι ήθελαν να μένουν όλοι δεσμευμένοι στην επιδερμική τους κατάσταση και από εκεί να φροντίζουν για να βγάλουν το μέλλον της ζωής.

Η διαπίστωση αυτή ήταν πολύ σημαντική για μένα. Βέβαια οι γύρω μου δεν το καταλάβαιναν. Όμως όταν κάποιος γνωρίζει για το νόημα της ζωής στη Γη, για το ασυνείδητο και το συνειδητό, για την αντινομική και τη νομική κατάσταση της φύσης, τότε μπορεί να εισέλθει σε αυτά τα απόκρυφα και ηχομαγνητισμένα κύματα των ενδόμυχων εκπομπών των ατόμων που διαμορφώνουν τις παρορμητικές καταστάσεις για να αναζητούν τη ζωή.

Όλα αυτά ήταν για μένα μια πολύ καλή παρατήρηση αλλά και μια συντρόφευση στα ταξίδια μου που έκανε την ώρα μου να περνάει, όντας εγώ απασχολημένος σε μια ουδέτερη αλλά συγκινησιακά συμμετοχική κατάσταση.

Εκεί παρατήρησα κάποιο φαινόμενο που καταφέρνουν οι άνθρωποι να δημιουργούν στη Γη. Και θα σας το αναλύσω: Όπως έχω πει και σε άλλες αναφορές μου, το ασυνείδητο είναι στοιχείο δημιουργημένο από την Αντινομία, κοινώς αρνητικό ή «διάβολος», όπως τον λένε στη Γη. Η Νομία, που ορίζει τη συνείδηση είναι δημιουργημένη από το θετικό, που διαμορφώνει την ανάπτυξη της σκέψεως, της αντίληψης και όλων εκείνων των θετικών στοιχείων που οδηγούν τον άνθρωπο πάντα στην ωφελιμότητα, όχι μόνο για εδώ, στο ενδιάμεσο σύμπαν όπου βρίσκεται, αλλά και για μετά, όταν φύγει από εδώ προς ένα άλλο σύμπαν, που λέγεται και άνω σύμπαν, σύμπαν του Φωτός.

Παρατηρώντας λοιπόν τους ανθρώπους μετά μεγάλης μου συγκίνησης που μοιάζει με λύπη κατάλαβα ότι αγωνίζονται για να ταλαιπωρούν το ασυνείδητό τους! Δεσμεύονται κάτω από αυτό και με μεγάλη απαίτηση ζητάνε να τους προστατεύσει και να τους οδηγήσει προς την αθανασία της ζωής!

Το άμοιρο όμως το ασυνείδητο δεν έχει αυτόν ως σκοπό ύπαρξης. Η αποστολή του είναι να βρίσκεται σε μια απομονωμένη ενεργοκινητικότητα που να διαμορφώνει διάθλαση στα θετικά στοιχεία του ανθρώπου και να ορθοστατεί θλασμένες καταστάσεις μέσα στη βιολογική του συγκίνηση και από εκεί και πέρα να κάνει τον άνθρωπο να βρίσκεται σε έναν τέτοιο αγώνα λαθεμένων κινήσεων που να αισθάνεται πάντοτε αδικημένος. Αν πάλι κάποιος καταφέρει και κατακτήσει κάποια καλύτερη θέση μέσα στο κοινωνικό ή κρατικό σύνολο, να ψευδαισθησιά πως είναι κυρίαρχος των άλλων και ότι ο θάνατος, η αρρώστια και οτιδήποτε άλλο αρνητικό δεν μπορούν να τον προσεγγίσουν εφόσον αυτός κυριαρχεί πάνω στη ζωή των άλλων…

Αυτό το παρατήρησα σε όλες τις χώρες που πήγα, αλλά και ως ειδικός παρατηρητής μέσα σε αυτόν εδώ, τον ελληνικό χώρο, που κάποιοι κάποτε που πέρασαν και λέγονται αρχαίοι Έλληνες του άφησαν σαν κληρονομιά κάποια σημεία αναφοράς, όπως το «Μέτρον άριστον» για να προσέξει και να μην τίθεται υποδουλωμένος στο ασυνείδητο τόσο πολύ. Να έχει μια σχέση με το ασυνείδητό του, να εκδηλώνεται σε ορισμένες τακτικές χρονικές στιγμές, αλλά να σχετίζεται και το συνειδητό του. Έτσι θα μπορεί να έχει διπολική μορφή συντρόφευσης: με το ασυνείδητο, αλλά και με το συνειδητό.

Δυστυχώς όμως αυτά έμειναν σε γράμματα, σε λέξεις, σε χειρόγραφα μπήκαν στη γλώσσα σαν ένας προπετισμός των ανθρώπων και παρέμειναν εκεί. Και οι άνθρωποι έδωσαν τον όρκο τους στο ασυνείδητο και το υπηρετούν ως δούλοι και όχι ως αφέντες, ενώ θα έπρεπε να είναι αυτοί οι αφέντες και το ασυνείδητο να είναι ο δούλος τους και να τους υπηρετεί.

Εδώ θα μπορούσα να δώσω μια διευκρίνιση: Η ύλη του σώματός μας κατά 92% είναι φτιαγμένη από ασυνείδητη στοιχείωση. Έτσι είναι γενικά στα ενδιάμεσα σύμπαντα. Σε όλο αυτό το διάστημα των παρατηρήσεών μου δεν έκανα τίποτε άλλο παρά χόρταινα από την ψευδαισθησιακή κατάσταση των επιδερμικών διαμορφώσεων των ανθρώπων σε επιθυμητές απαιτήσεις πάνω στην κοσμική τους ανάπτυξη, βλέποντάς τους να πασχίζουν για το πώς θα διαμορφώσουν την υπέροχη, αθάνατη, κυρίαρχη και πανίσχυρη ζωή τους εδώ στη Γη. Πράγμα το οποίο, δυστυχώς, είναι και η μεγάλη ταλαιπωρία του ασυνειδήτου (!) γιατί το ανάγκαζαν κάθε φορά να βρίσκεται σε ετοιμότητα για να τους εκπληρώνει και νέες προβολές δημιουργίας επιθυμητών στις οποίες ανέτρεχαν για να τις προσεγγίσουν και να τις αποκτήσουν με την ψευδαίσθηση ότι θα τις απολαύσουν ως άτρωτοι…

Τελικά το συνονθύλευμα των «βωμών» του ανθρώπου βλέπουμε ότι τον οδηγεί σε μια κατάσταση που δεν έχει προσανατολισμό προς το ατομικό του συμφέρον που λέγεται και ολοκληρωμένη ατομικότητα στις αντιλήψεις και στις επενεργήσεις ώστε να λειτουργεί πάντοτε για την ωφέλεια και όχι για την καταστροφή της ίδιας της ατομικότητάς του. Έτσι ο άνθρωπος δεσμεύει το ασυνείδητο να ακολουθεί το πεπρωμένο του…