Περί Οικονομικής Κρίσης της Εποχής μας

Έχω την αίσθηση ότι πολλοί θα ήθελαν να μάθουν κάτι πιο ειδικό πάνω στην εποχή μας σήμερα, που ως κύριο θέμα της έχει την οικονομική κρίση. Θα σας αναφέρω τις εργαζόμενες οργανωτικές προϋποθέσεις, βάσει των οποίων έφθασαν οι οικονομίες των εθνών στην σημερινή κρίση.

H διαδρομική μου πορεία με έφερε, μέσα από κάποιες ειδικότατες συμπτώσεις, να συναντηθώ κατά καιρούς με ειδικά άτομα του πολιτικού χώρου διαφόρων χωρών. Αυτό μου έδωσε την ευκαιρία να βλέπω και την αθέατη πλευρά των αναφερόμενών τους. Κατά τις συναντήσεις αυτές, το πιο ουσιαστικό που διαφαινόταν ήταν ότι οι πολιτικοί ηγέτες έκρυβαν πάντοτε την αλήθεια για την οικονομική κατάσταση των κρατών, ενώ την αλήθεια αυτή μετέτρεπαν σε ένα δικό τους υποκειμενικό επίθεμα. Η εξέλιξη των οικονομιών στηρίχτηκε μετά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο σε ένα ιδιαίτερο είδος οικονομικής και πολιτικής οργάνωσης. Και έκτοτε όλα διαδραματίστηκαν με τρόπο που να δίδεται η μεγάλη ευκαιρία στην οργάνωση αυτή να εκτυλίσσει δράση και αποτέλεσμα βάσει ενός κοινού σχεδίου ελέγχου. Το αποτέλεσμα αυτών είναι αυτό που βλέπουμε σήμερα.

Λίγο πριν τις προεδρικές εκλογές του 1992 στις ΗΠΑ, προσκλήθηκα σε συναντήσεις με ειδικά πρόσωπα της επικείμενης πολιτικής αρχής των ΗΠΑ. Έτυχε λοιπόν να με συναντήσουν στελέχη της αμερικανικής πολιτικής ζωής και να ζητήσουν την γνώμη μου περί οικονομίας. Παρατήρησα λοιπόν τότε ότι είχε ήδη αρχίσει μια πτώση στην περίφημη αμερικανική οικονομική ευμάρεια. Επίσης, σε άλλη συνάντησή μου με Έλληνα της Αμερικής, μου αναφέρθηκαν απόρρητα στοιχεία για την οικονομική και διοικητική οργάνωση των ΗΠΑ, και για τους μεγάλους υπολογιστές της χώρας αυτής, που εστεγάζοντο εκείνη την εποχή στους Διδύμους πύργους, και με την βοήθεια των οποίων ήλεγχαν τις οικονομίες παγκοσμίως. Κατά την εποχή εκείνη μάλιστα χτιζόταν ένα νέο μεγάλο κτίριο στην Ουάσιγκτον, όπου θα στεγάζονταν στην συνέχεια όλοι αυτοί οι μηχανισμοί ελέγχου των οικονομικών των χωρών.

Έτυχε να έχω συναντήσεις και με άλλους πολιτικούς των ΗΠΑ. Μέσα από τις συζητήσεις μου μαζί τους μού επιβεβαιώθηκε η αντίληψη ότι ήταν πια καλά στερεωμένη και ανεπτυγμένη διεθνώς η οργάνωση της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης. Κατά την δεκαετία του ’90 είχε ανοίξει πια διαδρομές μεγάλης δράσεως. Βάσει αυτού, λοιπόν, ήταν πολύ εύκολο να καταλήξουμε στην σημερινή κρίση.

Σε άλλο χρόνο, εδώ στην Ελλάδα, σε συνάντησή μου με έναν από τους δύο μεγάλους πολιτικούς της χώρας μας, ανέφερα ότι, βάσει της λαθεμένης ανάπτυξης των μεγάλων βιομηχανιών… θα επερχόταν οικονομική κρίση στην Γη και, μάλιστα, πολύ μεγάλη. Αφού πρώτα όλοι ξεγελαστούν για κάποια χρόνια και χαρούν την οικονομική ευημερία, στην συνέχεια το παγκόσμιο οικονομικό οικοδόμημα θα εισερχόταν σε πτώση. Ο αρχηγός του κόμματος μου ζήτησε να του κάνω ειδική ανάλυση της σκέψης μου, που δεν θα σας την αναφέρω τώρα εδώ.

Κατά την γνώμη μου, όταν θεσπίζεται μια οργανωμένη κατάσταση για παγκοσμιοποίηση, δεν μπορεί αυτή να καταλήξει σε απόλυτη ευημερία. Αν θα το δούμε ως ένα παγκόσμιο μονοκομματικό σύστημα, το σύστημα αυτό θα προβάλλει τα δικά του μνημειώδη σκεπτικά, τα οποία θα οδηγήσουν σε μια οργανωμένη κατάσταση με σκοπό να ελέγχουν την παγκοσμιοποίηση ως ομαδικότητα, αλλά και ως διακινητική κρατικότητα.

Το πρόγραμμα εκείνων που συνέλαβαν την ιδέα να οργανώσουν την παγκοσμιοποίηση, δεν ήταν να φροντίσουν για την λαϊκή κοινωνικοποίηση και για την ευμάρεια των πολλών. Ήθελαν μόνο να διοικούν οι ίδιοι. Και βάσει της υποκειμενικής τους επιθυμίας δημιούργησαν και την νέα συστατική λειτουργία της παγκοσμιοποίησης.

Αυτό και έγινε. Και τώρα, μετά από αρκετά χρόνια, το σύστημα αυτό ήλθε στην απόλυτη εκδήλωσή του. Έτσι βρισκόμαστε σήμερα σε αυτή την δυσάρεστη κατάσταση, που παρήγαγε και παράγει και πολλά θύματα…

Μπορείτε λοιπόν να καταλάβετε γιατί υπάρχει η παγκόσμια κρίση. Και το αποτέλεσμά της, πρέπει πάλι να το ερευνήσετε…

Όσο για τους οικονομολόγους και τους πολιτικούς των διαφόρων κρατών, αλλά και των μικρών κρατών, όπως το δικό μας, νομίζω ότι δεν μπόρεσαν να καταλάβουν τίποτε. Έτσι οδηγήθηκαν να πιστεύουν σε μυθικές σκεπτολογίες, να νομίζουν ότι θα μπορέσουν να φτιάξουν τις καταστάσεις και να τις φέρουν σε καλές διαδρομές. Όμως αυτό πρακτικά είναι πολύ δύσκολο. Διότι έχουν οδηγήσει προηγουμένως τον άνθρωπο σε μια άλλη κατάσταση: στο εύκολο κέρδος και στην εύκολη όρεξη να απολαύσει τα υλικά της Γης. Δυστυχώς όμως ο πλανήτης αυτός δεν παρέχει αυτές τις ευημερίες σε μακροχρονικές προσφορές…

Γι’ αυτό θα πρέπει τώρα ο καθένας να ψάξει και να βρει οποιονδήποτε έννομο τρόπο να «βολευτεί», όπως λένε οι πολλοί, ώστε να μπορέσει να ξεπεράσει όλα αυτά που έρχονται να τον βρουν. Αυτή είναι η γνώμη μου και, όποιος θέλει, μπορεί να την ασπαστεί, όποιος όχι, μπορεί να την απορρίψει.

Καλό θα είναι όμως να ψάξουν οι άνθρωποι να βρουν τον τρόπο να υπολογίζουν τις οικονομικές καταστάσεις –και όχι μόνο– όχι με υποθετικές σκέψεις και υποθετικούς υπολογισμούς. Όσο για τα μαθηματικά, ας ψάξουν να βρουν ποιο είναι το λάθος μέσα στην κλίμακα των λειτουργιών των μαθηματικών που έχουν θεσπίσει. Από εκεί θα έλθει η στιγμή που θα μπορούν να εντοπίσουν τα λάθη και θα βλέπουν πώς θα έλθουν τα σωστά αποτελέσματα. Υποτιθέμενες προσθέσεις και υποτιθέμενες αφαιρέσεις δεν παράγουν την αλήθεια. Παράγουν μια υποτιθέμενη περιγραφή, που μπορεί να οδηγήσει στην πτώση. Όταν ο άνθρωπος πέφτει στα υποτιθέμενα, καταλήγει να γίνεται κι αυτός υποθετικός, και όχι θετικός.

Και κάτι άλλο, πολύ σημαντικό: οι πολίτες δεν θα πρέπει να θρέφουν όνειρα από τα προβαλλόμενα των μεγαλοϋποσχόμενων. Μια λαϊκή παροιμία λέει «όπου ακούς πολλά κεράσια, κράταγε μικρό καλάθι». Άλλωστε, έχουν περάσει πολιτικοί από τις κυβερνήσεις όλων των εποχών του κόσμου, έχουν δώσει υποσχέσεις επί υποσχέσεων για δημοκρατική δικαιοσύνη και κοινωνική αλληλεγγύη, αλλά στο τέλος που αποδεικνύονταν τα λάθη των έργων τους, αυτοί έλεγαν πάντα ότι, για την δυσμένεια που έχουμε, φταίνε οι άλλοι και όχι οι ίδιοι. Εκείνο για το οποίο τους θαυμάζω είναι η μεγάλη τους δύναμη να υπόσχονται και ταυτοχρόνως να ξεχνούν τι υπόσχονται.

Γι’ αυτό, καλό θα είναι να ατομικοποιηθείτε και λίγο, να πιστεύετε περισσότερο στην προσπάθειά σας και όχι να περιμένετε να σας συμπαρασταθούν εκείνοι που δίδουν τις μεγαλοπρεπέστατες υποσχέσεις…