Περί Ταχυτήτων των Ψευδαισθήσεων

Τα φαινόμενα της εποχής μάς διαμορφώνουν έναν διακινητικό ερεθισμό να σκεφτούμε λιγάκι γιατί οι καιροί μάς παρουσιάζουν έναν τέτοιο παραλογισμό, γιατί οι άνθρωποι σκέπτονται δεσμευτικά και γιατί έχουν απροσδιόριστες αναμονές. Εύκολα αναρωτιέται κανείς γιατί, παρ’όλη την εξέλιξη σε κάθε τομέα και παρά τα διάφορα επιστημονικά επιτεύγματα, εν τούτοις επικρατεί μια διασαλευμένη κοινωνική κατάσταση, όπου η εγκληματικότητα αυξάνεται, η παραβατικότητα προχωρεί, αλλά και οι νοσοκομειακές κλίνες είναι γεμάτες. Όλα αυτά τα αντιφατικά φαινόμενα θα τα κατέτασσα σε αυτό που ονομάζω «ταχύτητα της εποχής». Βάσει αυτής της ταχύτητας, από την μια παρατηρούμε μια υπέρμετρη ανάπτυξη στις μηχανιστικές εφευρέσεις, από την άλλη όμως έχουν προχωρήσει και οι ενεργοκινητικές παρεμβάσεις στο ίδιο το βιολογικό σύστημα του ανθρώπου. Έτσι ο σύγχρονος άνθρωπος προχωρεί ατέρμονα σε διάφορες αναζητήσεις και ποτέ δεν μένει σταθερός σε μια ικανοποίηση. Βρίσκεται μόνο σε μια συνεχή αναμονή…

Αυτά όλα μάς οδηγούν στο να παρατηρήσουμε την νευροφυσιολογία της οργανικής του τάξης. Εκεί θα δούμε ότι η παρούσα εποχή διαμορφώνει στον άνθρωπο διακινητικότατες αναζητήσεις λύσεων στα υποκειμενικά και υποθετικά του ζητήματα, καθώς ψάχνει να εύρει εκείνο που λέγεται «όμορφη ζωή», το βίωμα της ευτυχίας. Εάν εισέλθουμε στην σκεπτική οργάνωση του ανθρώπου, θα παρατηρήσουμε ότι προβαίνει μονίμως σε αναζητήσεις, που του δίδουν την επιθυμία να τρέχει ασταμάτητα και να βρίσκει εν μέρει κάποιους προσδιορισμούς, οι οποίοι όμως δεν τον ικανοποιούν απόλυτα, με αποτέλεσμα να αναζητά στην συνέχεια άλλους. Εύκολα μπορούμε να το παρατηρήσουμε στην συμπεριφορά των ειδικών επιστημονικών κλάδων εμπρός σε κάποια θέματα που, ενώ χρίζουν μιας προσεκτικής γνωματοδότησης και παρέμβασης, εν τούτοις γίνονται αφορμή για πλουσιότατους παραλογισμούς! Ένα παράδειγμα είναι η πρόσφατη επισήμανση ενός επικίνδυνου ιού από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας και η παρότρυνση για μαζικούς εμβολιασμούς, ενώ παράλληλα κάποιοι άλλοι ειδικοί, με επικεφαλής έναν Γερμανό ειδικό επί των ασθενειών, συγκεντρώνουν υπογραφές, με πρόθεση να προσφύγουν στην κοινοτική δικαιοσύνη εναντίον της απόφασης για τους υποτιθέμενα αναγκαίους εμβολιασμούς. Από την άλλη, κάποια εργαστήρια επιστημονικών ερευνών έχουν επισημάνει κάποιες νεοσωματιδιακές κινητικότητες στην ατμόσφαιρα του πλανήτη και υπάρχει μέσα τους μια ανησυχία. Δεν γνωρίζουν όμως ακριβώς τι συμβαίνει…

Αν καθίσουμε να μετρήσουμε λιγάκι όλες αυτές τις κινήσεις, θα δούμε από την μια ένα μέρος της επιστημονικής κοινότητας να προσδιορίζει μια έρευνα με ιδιαίτερη προσοχή, προκειμένου να εύρει κάτι το σωστό και αποτελεσματικότατο για τις ανθρώπινες κοινωνίες, κι από την άλλη θα δούμε να παρουσιάζονται κάποιες άλλες επιστημονικότατες γνώμες, που λένε ότι αυτό δεν είναι καθόλου σωστό.

Εδώ τι θα πρέπει να παρατηρήσουμε; Ότι η εποχή μας έχει διαφοροποιηθεί. Και αυτό σημαίνει ότι έχει διαφοροποιηθεί η ατμοσφαιρική φυσική λειτουργία του πλανήτη. Και δεν είναι μόνο του πλανήτη. Αλλά ας μην προχωρήσουμε στον εξωπλανητικό χώρο που παραμένει άγνωστος. Όμως και ο εδώ χώρος παραμένει κατά ένα μεγάλο μέρος άγνωστος για την επιστήμη. Εν τούτοις έχουν κατά κάποιον τρόπο προσεγγιστεί κάποια στοιχεία, οργανισμοί και λειτουργίες, τα οποία μπορούν να μας δώσουν κάποιες ελάχιστες απαντήσεις για την ατομικότητα και συμπεριφορά της Φύσης εδώ, για τα επίπεδα στα οποία αυτή βρίσκεται και λειτουργεί. Υπάρχουν επιστημονικοί κλάδοι που ασχολούνται μόνο με αυτά. Όμως, κατά την γνώμη μου, αυτά που έχουν ανεύρει αφορούν συχνά τα στοιχεία που διαμορφώνουν καταστρεπτικές καταστάσεις. Ένα γνωστό παράδειγμα είναι η λεγόμενη τρύπα του όζοντος. Είναι φανερό ότι οι επιστήμονες δεν έχουν γνωστοποιήσει μέσα τους ότι δεν πρέπει να καταφεύγουν σε πειραματικές έρευνες και δοκιμές πάνω σε στοιχεία καταστρεπτικότητας. Ο επιστήμονας, πριν προβεί σε δοκιμές, θα έπρεπε πρώτα να φθάσει στο επίπεδο να αντιλαμβάνεται ότι τα στοιχεία καταστρεπτικότητας που βρίσκονται στην Φύση ή που δημιουργούνται τεχνηέντως από τους ειδικούς, όταν διακινηθούν ανεξέλεγκτα προς τα έξω, δημιουργούν μαγνητικά πεδία έλξεως και άλλων καταστρεπτικών στοιχείων από άλλα πλανητικά συστήματα. Και φθάνουν μια μέρα να εκδηλώσουν μαζικά την καταστρεπτικότητά τους μέσα στις κοινωνίες των ανθρώπων, οι οποίοι νομικά ήλθαν εδώ για να αγωνιστούν και να μάθουν κάποια πράγματα για το νόημα της ζωής, για την συμπεριφορά της Φύσης, και για την κοινωνικοποίησή τους, στην προσπάθειά τους να αντιμετωπίσουν τα κακώς κείμενα της Φύσης. Ο άνθρωπος ήλθε στην Γη για να διαμορφώσει μια συμπεριφορά κοινωνικής σχέσης με τον εαυτό του και με όλους τους άλλους, ώστε, κατά το πέρασμά του από εδώ, να καταφέρει να γίνει εκείνος που θα πάρει την «προαγωγή», που θα τον οδηγήσει μετά σε ένα ανώτερο επίπεδο Φύσης, σε ένα ανώτερο επίπεδο βιολογικής σύνθεσης και αντιληπτικής απόλαυσης.

Δυστυχώς, εάν παρατηρήσουμε τα πράγματα εις βάθος, θα δούμε ότι οι προσπάθειες των ανθρώπων που ιδρύουν κοινότητες επιστημόνων και άλλες κοινότητες επιρροής -που δεν χρειάζεται να τις αναφέρω- στοχεύουν να αναπτύξουν τα παραμετρικά παρασιτικά στοιχεία της Φύσης, ανάγοντάς τα σε κυρίαρχους λειτουργούς -όπως έγινε με την πυρηνική ενέργεια- έτσι ώστε να μπορέσουν να επιβληθούν, να οπαδοποιήσουν και να κυριαρχήσουν πάνω στους πιστούς οπαδούς-εργάτες-δούλους, και να αισθάνονται ότι νίκησαν αυτό που τους περιμένει! Όμως ποτέ δεν πρόκειται να το νικήσουν. Η κυριαρχία του παραλόγου επάνω τους εδώ θα τους επιβάλει μετά από εδώ εκείνο που είναι Κανόνας και Νόμος της ουσιαστικής Δικαιοσύνης.

Και ενώ στην πραγματικότητα η κλιματολογική-ατμοσφαιρική και βιολογική συνθήκη της ζωής στην Γη ασκεί τέτοιες πιέσεις στην οργανική κατάσταση του ανθρώπου, που με δυσκολία ζει, τρώει, κοιμάται και επιτελεί τις βασικές λειτουργίες -και ας λέει ότι «περνάει καλά»- εν τούτοις, εκεί που θα πάει μετά από εδώ θα είναι πολύ χειρότερα. Διότι, εφ’ όσον εδώ ως μαθητής παρανόμησε, θα απορριφθεί από τις ευκαιρίες της μάθησης και θα καταλήξει να δικαιούται την κατάσταση που θα δει κάποτε ποια θα είναι, όταν περάσει εκεί. Όσο για εκείνους που δεν πιστεύουν στην συνέχιση της Ψυχής, ας μην γελιούνται -διότι το ασυνείδητο θα τους κρεμάσει! η αποστολή του είναι αυτή- και ας μάθουν πως, ό,τι έχει δημιουργηθεί, ποτέ δεν χάνεται. Η Ψυχή μετά από εδώ κατατάσσεται σύμφωνα με τα έργα του καθενός. Και «συγχωροχάρτια», δυστυχώς, δεν υπάρχουν…

Αν έλθουμε στην βιολογική σύσταση του ατόμου, θα δούμε ότι ολόκληρη η οργανική του λειτουργία διαθέτει έναν μηχανισμό που αγωνίζεται νυχθημερόν να ισορροπήσει, προκειμένου να συντηρεί την παρουσία του ανθρώπου εδώ σε μια βιολογική κατάρτιση δύναμης και αρμονίας. Όταν εμείς αγωνιζόμαστε να κυριαρχήσουμε πάνω στους άλλους, τότε παράγονται μέσα στον οργανισμό μας στοιχεία που εμποδίζουν την κατάσταση συντήρησης και αρμονίας. Όταν αυτά παρεμβάλλονται στην βιολογική κατάσταση του ατόμου, μπλοκάρουν την νευροδιαβιβαστική ενεργητικότητα της μηνυματικής αναφοράς, που θα ενεργοποιούσε τον μηχανισμό που παράγει την αντίληψη του ανθρώπου, προκειμένου να προσέξει τα επικείμενα λάθη. Και έτσι ο οργανισμός, η νευροβιολογική του τάξη, βρίσκεται σε συγχυστική κατάσταση. Το αποτέλεσμα είναι να κάνει ανέλεγκτη αποδοχή της παρασιτικής κατάστασης της σύνθετης φύσης. Τότε, το βιολογικό του σύστημα βρίσκεται υπό το παραλήρημα μιας λειτουργίας που παρουσιάζεται στο άτομο ως μεγάλη εθελούσια επιθυμία να υπηρετεί το παράλογο. Το αποτέλεσμα θα είναι να καταλήξει κάποτε δικαιωματικά εκεί όπου το ίδιο επιδίωξε.

Αλλά πώς ακριβώς γίνεται αυτό; Οι διάφορες χημιοσυστατικές συνθέσεις που έχουν κατακλύσει την φύση, τα μεταλλαγμένα τρόφιμα και οι ανέλεγκτες φαρμακευτικές και άλλες ουσίες, εισέρχονται στα βιολογικά κέντρα του ανθρώπινου οργανισμού, φθάνοντας να επιδρούν στα γονίδια και στα ψευδογονίδια. Παράλληλα, το αίμα που παράγεται εισέρχεται μολυσμένο στους κανόνες της κεντρομηχανιστικής κατάστασης του οργανισμού. Τότε, από την μια η δέσμευση που αποκτούμε με τις παρασιτικές κατηγορίες στοιχείων της φύσης και από την άλλη οι αισθησιο-οργανικές μας επιθυμίες, όλα αυτά μας διαμορφώνουν μια υπερταχύτητα στην αναζήτηση λύσεων. Κατά την εκκίνηση της ταχύτητας, που είναι, εκτός των άλλων, και ένα νευρολογικό και ενδοκρινικό φαινόμενο, παρεμβάλλεται ο παρασιτισμός και μετατρέπει την εκκίνηση σε ανατρεπτική πίεση. Τότε, οι μηνυματικές στοιχειώσεις που θα ενημέρωναν το κεντρομόλο σύστημα της γνωσιολογικής αντίληψης για την πορεία της κάθε εκκίνησης, διαφοροποιούν την κατεύθυνσή τους. Στο τέλος, ο άνθρωπος βρίσκεται σε μια κατάσταση σύγχυσης, που τον εξωθεί συνήθως να στρέφεται εναντίον του άλλου, κατηγορώντας τον για αυτό που συμβαίνει στον ίδιο…

Είδαμε, λοιπόν, πώς ο βιολογικός οργανισμός επηρεάζεται από τον παρασιτισμό που δημιούργησαν στην Φύση οι εξειδικευμένοι των κλάδων, βάσει της μολυσματικότητας και της παρασιτικής ανάπτυξης των «επιστημονικότατων» ανακαλύψεων, όπως η πυρηνική ενέργεια, οι χημικές ουσίες, τα μεταλλαγμένα τρόφιμα, τα ανέλεγκτα φάρμακα. Όλα αυτά τα δημιούργησαν οι λεγόμενοι «ειδικοί» μέσα στο κλίμα μιας αφηρημένης λειτουργίας του υποκειμενικού τους ασυνειδήτου, πιστεύοντας, ότι με την βοήθεια αυτών των στοιχείων, θα εύρισκαν και θα προσέφεραν την δύναμη, την κυριαρχία και, ταυτοχρόνως, θα βοηθούσαν και τον κόσμο. Όμως η έκφραση «βοηθώ τον κόσμο» μοιάζει συχνά με εκείνες των πολιτικών που βγαίνουν και μεγαλοψευδολογούν, προκειμένου να καταφέρουν τους πολίτες να τους ψηφίσουν…

Κάπως έτσι αναδύονται και κυριαρχούν στην ατμόσφαιρα της φύσης του πλανήτη, αλλά και μέσα στην σύσταση των οργανισμών, στοιχεία άκρως παρασιτικά. Το αποτέλεσμα είναι να έχουμε μια τέτοια κατάντια, που, αυτό που θα έρθει και που θα ζήσουν σύντομα οι άνθρωποι της Γης -και δεν χρειάζεται να το γνωστοποιήσω- θα είναι μια φυσιολογική συνέχεια των έργων τους.